آهسته آهسته التهابات و هیجانات مربوط به سفر سوم دولت دهم به مازندران اعم از مصوبات، توافقات و وعده های جانبی اعضای کابینه در هاله ای از سکوت رسانه ها، تغییر اولویت های خبری و نیز امیدواری افکار عمومی به پیگیری حتمی و قطعی مصوبات توسط مدیران استانی، در حال فروکش کردن و یا به عبارتی فراموش شدن است!

تجربه تلخ عدم استمرار پیگیری رسانه ای مصوبات دو سفر قبلی کابینه خدمت که منجر به عدم تحقق مطلوب آن هم مصوبات طلایی و استثنائی شده و برخی از آنها علیرغم گذشت چندین سال، تازه در مرحله اجرائی شدن قرار دارند، برای توجیه عدم تکرار چنین غفلتی کافی است و ما نباید از یک سوراخ دوبار گزیده شویم!

باید بپذیریم که مازندران این روزها اگر هم با استانهای محروم همنشین نباشد، قطعاً در گروه استانهای برخوردار هم قرار ندارد و آنچنان که شایسته مازندران است، شرایطش مطلوب نیست و کمترین غفلت می تواند این فاصله آزارنده با دیگر استانهای برخوردار را دوچندان و مضاعف کند.

برای اثبات این ادعا کافی است که نگاهی دگرباره به وضعیت مازندران داشته باشیم، مثلاً در توسعه عمرانی مازندران آنچنان عقبیم که برای احداث یک پل روگذر شهری، ذوق زده می شویم و هنوز افتتاح نشده به آن می بالیم و آن را نماد پیشرفت استان و یا شهرمان می دانیم!، در حالیکه دهها پل روگذر شهری شاید دهها سال پیش در استانهای برخوردار احداث شده و این پروژه ها الان برای آنها مثل جاده های قدیمی است و ذوق نگاه را در آنها تقویت نمی کند!

توسعه صنعتی مازندران هم که اظهرمن الشمس است که بزرگترین مراکز صنعتی مازندران، ماکت کوچک مراکز متعدد صنعتی و یا در حد و اندازه های پیمانکاران فرعی آنها شبیه قطعه سازان یکی از کارخانه های بزرگ استانهای برخوردار مثل ذوب آهن و فولاد سپاهان اصفهان، خودروسازی خراسان و مواردی از این قبیل است!

توسعه کشاورزی و دامپروری ما علیرغم این همه استعدادهای اقلیمی و خدادادی، در سنتی ترین شکل خود متجلی است و ما با اینکه فعالیت های زیادی را در این عرصه شاهدیم، اما هنوز نتوانستیم در مسیر یک کشاورزی مکانیزه مطلوب و دامپروری مدرن قرار گرفته و آمار مناسبی را به افکار عمومی گزارش کنیم!

توسعه آموزش عالی ما هم بسیار جالب است، چرا که حداقل در ساری که مرکز استان است، جدای از آنچه که در دانشگاه آزاد اسلامی شاهدیم، مراکز آموزش عالی دولتی ما، لاک پشتی ترین حرکت توسعه را تجربه کرده و ظاهراً ضرورتی و یا تقویتی برای تعجیل بیشتر احساس نمی کنند!

توسعه رفاهی و خدماتی، توسعه فرهنگی و هنری، توسعه بهداشتی و درمانی، توسعه شهری و روستایی، توسعه رسانه ای، توسعه راهها، فرودگاهها، راه آهن و بنادر، توسعه معدنی، توسعه ورزشی، توسعه فنی و حرفه ای، توسعه زیربنائی و سایر موضوعات توسعه ای ما شبیه به همان مواردی اند که فوقاً مورد اشاره قرار گرفته اند!

حالا در این شرایط نه چندان مطلوب، عدم پیگیری همین مصوبات نیمه مطلوب، قدرناشناسی و ناسپاسی به شهروندان مازندرانی است که بزرگترین استقبال استانی از رئیس جمهور را بنام خود ثبت کرده و در تمامی صحنه ها از جمله پیدایش حماسه تاریخی و بیادماندنی 9 دی 88 ایفاگر تاثیرگذارترین نقش بوده و هستند!

اگر چه تردید ندارم که استاندار محترم و معاون سیاسی امنیتی و سایر معاونین ایشان در این رابطه بسیار پرانگیزه اند، اما گاهی اوقات اولویت های کاری جدید، غفلت هایی را تثبیت می کند که متصور هم نبوده اند!

بهرحال ما نباید فراموش کنیم که بنا به اعتراف اعتراضی یکی از مدیران ارشد استان، در سال گذشته تنها و تنها بدلیل ناکارآمدی برخی از مدیران استانی، علیرغم خون جگرخوردنها و زحمات طاقت فرسائی که برای جذب بودجه متحمل شده و می شویم، در تلخ ترین اتفاق بخاط عدم جذب بموقع و نیز عدم اطلاع از سال مالی بودجه ملی، شاهد بازگشت بودجه و اعتبارات میلیاردی مازندران به خزانه عمومی بوده ایم!

فلذا شایسته نیست که علیرغم آن همه شورآفرینی در ایام سفر، ناگهان با سکوت رسانه ای و تغییر اولویت های مدیریتی، باز هم شاهد تاخیر و یا تعطیلی تحقق این همه مصوبات ارزشمند شده و مازندران را همواره در چرخه برخورداری از مواهب نظام محروم نگه داشته و مردم را متکدر از وعده هایی کنیم که ریشه عدم تحقق آنها غفلت های خودمان است!

در پایان جا دارد که از رسانه ها و ترجیحاً رسانه های مجازی ورود به بحث های کارشناسی را مطالبه نمایم تا طی آن با استفاده از نخبگان و فرهیختگان رشته های فعالیتی متنوع جامعه در عرصه های اقتصادی و فرهنگی و غیره، زمینه های شروع فاز جدید تحرک ها را فراهم کرده و یا اگر هم فعالیت پرتوفیقی شکل گرفته، آنها را به بهترین وجه ممکن به افکار عمومی گزارش کنند.

صادقعلی رنجبر-عضو هیئت علمی دانشگاه